Precies kan ik niet zegen, waarom ik gisteren zo tevreden
thuiskwam. We hadden iedereen die verhalen leverde en die geholpen had ze op te
halen uitgenodigd. De kinderen waren allemaal gekomen, van de ouderen de
meesten. Er waren een paar mensen ziek, er waren er twee op vakantie en iemand
woonde te ver weg. Er was een filmpje en ik las een
fragment van een probeersel voor, dat ik van een van hun verhalen had gemaakt.
Dat was eng. Door de politiek ben ik er wel gewend aan geraakt om dingen die ik
geschreven heb voor te lezen aan publiek, maar dat noemen we eerder gekscherend
dan serieus ‘voorlezen uit eigen werk’. Nu moest ik echt aan de bak. En dat terwijl
het boek nog geschreven moet worden. Ik dacht aan John Green die ooit in mijn winkel vanaf
zijn laptop had zitten voorlezen. Het verhaal zat daar nog in en
moest het hele proces nog door om het boek Een
Weeffout in onze sterren te worden. Die herinnering weerhield me ervan bang
te zijn dat ik het noodlot tartte door er nu al uit voor te lezen. Zelfs met Dagblad
de Limburger erbij.
Maar misschien kwam ik zo tevreden thuis, omdat het gezellig was, omdat iedereen het enorm naar zijn zin had, zowel jong als oud. Het was een bijeenkomst waar je energie van kreeg.
Ik verheug me op het schrijven. Voor mezelf en voor hen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten